پیمان گسل

لغت نامه دهخدا

پیمان گسل. [ پ َ / پ ِ گ ُ س ِ ] ( نف مرکب ) آنکه بر عهد خود ثابت نباشد. ( آنندراج ). پیمان شکن. ناقض عهد. خلاف عهد کننده :
دلبندم آن پیمان گسل ، منظورچشم آرام دل
نی نی دلارامش مخوان ، کز دل ببرد آرام را.سعدی.فریب وعده او گرچه صائب بارها خوردم
همان خوشوقت از پیمان آن پیمان گسل گردم.صائب.چون بیاد آن بت پیمان گسلم می آید
لشکر شوق بتاراج دلم می آید.طالب آملی.

فرهنگ عمید

کسی که به عهدوپیمان خود عمل نکند، پیمان شکن، عهدشکن.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه بر عهد خود ثابت نباشد ناقض عهد پیمان شکن : دلبندم آن پیمان گسل منظور چشم آرام دل نی نی دلارامش مخوان کز دل ببرد آرام را. ( سعدی )