لغت نامه دهخدا نکوخویی. [ ن ِ ] ( حامص مرکب ) نکوخو بودن. خوش خلقی. عمل و صفت نکوخو. رجوع به نکوخو شود : به نکوخویی خالی کند از کینه دل بدخواهی همچون دل اهریمن.فرخی.
