منافقین

لغت نامه دهخدا

منافقین. [ م ُ ف ِ ] ( ع ص ، اِ ) منافقان. مردمان منافق. ( از ناظم الاطباء ). ج ِ منافق. رجوع به منافق شود.
منافقین. [ م ُ ف ِ ] ( اِخ ) سوره شصت و سومین از قرآن ، مدنیه و آن یازده آیت است ، پس از جمعه و پیش از تغابن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).