لغت نامه دهخدا
ملکیه. [ م َ ل َ کی ی َ ] ( اِخ ) نام فرقه ای از فرق میان عیسی و محمد صلوات اﷲ علیهما. ( ابن الندیم ، یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). طایفه ای است از نصاری و به علت پیروی از مَلِک چنین لقبی یافتند. واحد آن مَلَکی است و عامه مِلکی و مِلکیّه نامند و آن غالباًبه اتباع کنیسه بطرسیه روم اطلاق می شود. ( از اقرب الموارد ). رجوع به ملکان و ملکائیه و ملکانیه شود.
