مشعله داری

لغت نامه دهخدا

مشعله داری. [ م َ ع َ ل َ / ل ِ ] ( حامص مرکب ) عمل مشعله دار :
نُه فلک از دیده عماریش کرد
زهره و مه مشعله داریش کرد.نظامی.دست صبا برفروخت مشعله نوبهار
مشعله داری گرفت کوکبه شاخسار.خاقانی.