مرغ بی بال

لغت نامه دهخدا

مرغ بی بال. [ م ُ غ ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) پرنده ای است از دسته دوندگان که بالهایش تقریباً از بین رفته و به صورت دو عضو کوچک در زیر پرها مخفی است. قدش به اندازه مرغ خانگی می باشد و تنها پرنده ای است که حجاب حاجز دارد و استخوانهایش برخلاف پرندگان دیگر مجوف نیست و کیسه های هوایی فقط در ناحیه سینه اش موجود است ، پرهایش ساده و نسبةً بلند است. این پرنده دم ندارد و بسرعت میدود. پنجه هایش قوی و منقارش باریک و طویل است و در قاعده آن منخرین قرار دارد. این پرنده بومی زلاند جدید و تاسمانی و گینه جدید است.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم