لغت نامه دهخدا گندو. [ گ َ ] ( اِ ) شان عسل باشد. ( آنندراج ) ( فرهنگ شعوری ج 2 ورق 304 ). کندو و آوندی که در آن زنبوران عسل را نگاه می دارند. ( ناظم الاطباء ). رجوع به کندو شود.
