لغت نامه دهخدا
لطفعلی. [ ل ُ ع َ ] ( اِخ ) شاعر. در طهران به کسب صرافی مشغول بود و این مطلع از او ملاحظه شد، بد نگفته است :
آه کز دیدن او گریه برآورد مرا
آخر این گریه بلائی به سر آوردمرا.( آتشکده آذر ص 217 ).
لطفعلی
لطفعلی. [ ل ُ ع َ ] ( اِخ ) شاعر. در طهران به کسب صرافی مشغول بود و این مطلع از او ملاحظه شد، بد نگفته است :
آه کز دیدن او گریه برآورد مرا
آخر این گریه بلائی به سر آوردمرا.( آتشکده آذر ص 217 ).
فرهنگ فارسی
فرهنگ اسم ها
معنی: آن که دارای لطف و مهربانی ای چون لطف و مهربانی علی ( ع ) است
