لغت نامه دهخدا
قاضی خان. ( اِخ ) حسن بن منصور. رجوع به قاضی خان فخرالدین شود.
قاضی خان. ( اِخ ) فخرالدین ابوالمحاسن حسن بن منصور ابوالقاسم محمودبن عبدالعزیز اوزجندی انصاری ، مکنی به ابویوسف از دانشمندان و در مذهب خود فتاوای مشهوری دارد. وی پیشوائی بزرگ و دریائی ژرف بود. در دقائق معانی غور داشت ، نزد امام شمس الائمه محمدبن عبدالسّتار کردی فقه را فراگرفت و از حسن بن علی مرغینانی کبیربن ماره و جز ایشان علوم خود را اخذ کرد. فتاوای او در چهار مجلد فراهم شده و نزد فقیهان بزرگ مورد اعتماد است. از تألیفات اوست : 1- فتاوی قاضی خان در فقه حنفی. در این کتاب پاره ای از مسائل عامة البلوی را که مورد نیاز روزانه است و کارهای روزمره مردم بر محور آنها دور میزند ذکر کرده است. و آن را به ترتیب کتابهای فقهی و اصولی معروف نزد علماء و دانشمندان مرتب کرده و در چهار جزء فراهم آورده است. این کتاب در کلکته به سال 1835 م. / 1251 هَ. ق. چاپ سنگی شده و نیزدر حاشیه فتاوای سراجی چاپ شده است. ( معجم المطبوعات ج 2 ستون 1487 و 1488 ) ( الاعلام زرکلی ج 2 ص 238 ).
قاضی خان. ( اِخ ) محمد دهار از اجداد قطب الدین مکی است. او راست : کتاب ادات الفضلاء و آن را در سال 823 هَ. ق. برای قدری خان تألیف کرده این کتاب در لغات فارسی و اصطلاحات شعر است. دیگر دستور الاخوان که لغت عربی به فارسی است. ( فرهنگنامه عربی به فارسی منزوی صص 169 - 71 ).
