نیکی پسند

لغت نامه دهخدا

نیکی پسند. [ پ َ س َ ] ( نف مرکب ) طالب خیر :
چو می خواهی ای مرد نیکی پسند
که نامی برآری به نیکی بلند.نظامی.قدیم نکوکار نیکی پسند
به کلک قضا در رحم نقش بند.سعدی.