نیکی فزای

لغت نامه دهخدا

نیکی فزای. [ ف َ ] ( نف مرکب ) افزاینده ٔنیکی. نیکی و لطف و احسان بسیار کننده :
مرا نام خوانند ناپاک رای
ترا مرد هشیار نیکی فزای.فردوسی.به فرمان یزدان نیکی فزای
که اوی است بر نیک وبد رهنمای.فردوسی.به یزدان گرای و به یزدان گشای
که دارنده اوی است و نیکی فزای.فردوسی.