لغت نامه دهخدا نشست جای. [ ن ِ ش َ ] ( اِ مرکب ) دارالملک.پایتخت. مستقر. مقر : چون هفت اقلیم به حکم او شد نشست جای خویش تمیشه ساخت. ( تاریخ طبرستان ).
