نشانه گاه

لغت نامه دهخدا

نشانه گاه. [ ن ِ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) آماج. هدف. آماجگاه :
در زخم چنین نشانه گاهی
سالیت نشسته گیر و ماهی.نظامی.او گرچه نشانه گاه درد است
آخر نه چو من زن است مرد است.نظامی ( لیلی و مجنون چ دستگردی ص 184 ). || جای معهود :
حالی که بیاوری ز راهش
بنشان به فلان نشانه گاهش.نظامی. || مصداق.
- نشانه گاه چیزی بودن ؛ به آن معروف و متصف بودن :
زن چیست نشانه گاه نیرنگ
در ظاهر صلح و درنهان جنگ.نظامی.و اکنون که نشانه گاه جودم
تا باز عدم شود وجودم.نظامی.

فرهنگ فارسی

آماج . هدف . آماجگاه . یا جای معهود .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم