مه زاده

لغت نامه دهخدا

مه زاده. [ م ِه ْ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) مهزاد. شاهزاده. مهترزاده :
نیاید همی بانگ مهزادگان
مگر کشته شد شاه آزادگان.دقیقی.شدش پیش با خیل مه زادگان
تن خویش کرد از فرستادگان.اسدی.و رجوع به ماده قبل شود.

گزارش محتوای نامناسب