منکری

لغت نامه دهخدا

منکری. [ م ُ ک ِ ] ( حامص ) اصرار در انکار. ( ناظم الاطباء ). حالت انکار. نپذیرفتن. قبول نداشتن :
گر کهان مه شدند خاقانی
تو در ایشان به منکری منگر.خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 885 ).