منجیر

لغت نامه دهخدا

منجیر. [ م َ / م ُ ] ( اِ ) محوطه شبکه داری که در جلو در بطور انحراف سازند تا عمارت از خارج دیده نشود. ( ناظم الاطباء ).
منجیر. [ م َ ] ( اِخ ) دهی از دهستان پنجکسرستاق است که در بخش مرکزی شهرستان نوشهر واقع است و 250 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3 ).