ملامت کنان

لغت نامه دهخدا

ملامت کنان. [ م َ م َ ک ُ ]( ق مرکب ) در حال ملامت کردن. سرزنش کنان :
فتادند در وی ملامت کنان
که دیگر به دستت نیاید چنان.سعدی ( بوستان ).گر از خاک مردان سبویی کنند
به سنگش ملامت کنان بشکنند.سعدی ( بوستان ).