لغت نامه دهخدا مقتدایی. [ م ُ ت َ ] ( حامص ) پیشوایی. رهبری : بعضی از آن قوم که مرتبت پیشوایی و منزلت مقتدایی داشتند پیش آمدند. ( مرزبان نامه ). و رجوع به مقتدا شود.
