مظفرالدین

لغت نامه دهخدا

مظفرالدین. [ م ُ ظَف ْ ف َ رُدْ دی ] ( اِخ ) احمدبن علی بن تغلب ملقب به ابن الساعاتی. رجوع به ابن ساعاتی شود.
مظفرالدین. [ م ُ ظَف ْ ف َ رُدْ دی ] ( اِخ ) اتابک افراسیاب بن یوسفشاه نهمین اتابک هزار اسپی لرستان از 740 تا 756 حکومت کرد. رجوع به افراسیاب اتابک و قاموس الاعلام ترکی شود.
مظفرالدین. [ م ُ ظَف ْ ف َ رُدْ دی ] ( اِخ ) حجاج بن قطب الدین که به حکم یرلیغ غزان در سنه خمس و تسعین و ستمائه به سلطنت کرمان نامزد شد. ( تاریخ گزیده ص 533 ).

فرهنگ فارسی

حجاج بن قطب الدین که بحکم یرلیغ غزان در سنه خمس و تسعین و ستمائه بسلطنت کرمان نامزد شد .

فرهنگ اسم ها

اسم: مظفرالدین (پسر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: mozaffaroddin) (فارسی: مظفرالدين) (انگلیسی: mozaffaroddin)
معنی: پیروز و موفق در دین، نام پسر ناصرالدین شاه قاجار، آن که موجب پیروزی دین و آیین است، پیروزمند در دین، ( اَعلام ) ) مظفرالدین ازبک: از اتابکان آذربایجان [، قمری]، پدر اتابک خاموش، به وسیله ی جلال الدین خوارزمشاه خلع شد، ) مظفرالدین زنگی ( = مظفر ابن مودود ) از اتابکان فارس [، قمری] و جانشین برادرش سنقر ابن مودود، که پس از او مدعیان را دفع کرد و در شیراز به حکومت پرداخت، ) مظفرالدین شاه: شاه ایران [، قمری] پسر ناصرالدین شاه و ولیعهد او [، در زمان او انقلاب مشروطه روی داد و او فرمان مشروطه را صادر کرد [ هجری]، ( در اعلام ) نام چند تن از پادشاهان در تاریخ