مشارف

لغت نامه دهخدا

مشارف. [ م َ رِ ] ( ع اِ ) ج ِ مشرف و مشرفة. ( ناظم الاطباء ). ج ِ مُشْرَف ̍ ( الموضع یشرف منه ). ( اقرب الموارد ) ( از محیط المحیط ).
- مشارف الارض ؛ بلندیهای آن. ( از اقرب الموارد ) ( از محیط المحیط ). بلندی های زمین. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ عمید

جاهای بلند.

فرهنگ فارسی

( اسم ) جمع مشرف