لغت نامه دهخدا
مرین. [ م ُ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از مصدر اًرانة. آنکه مواشی او هلاک شده باشند. ج ، مرینون. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به ارانة شود.
مرین. [ م ُ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان سرمشک بخش ساردوئیه شهرستان جیرفت در 15هزارگزی شمال راه مالرو بافت به ساردوئیه. آب آن از قنات و راه آن مالرو است و ساکنین آن از طایفه سلیمانی هستند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).
