لغت نامه دهخدا مرکب انگیزی. [ م َ ک َ اَ ] ( حامص مرکب ) از جا برکندن و دواندن اسپ به سوی کسی یا چیزی. اسپ بر کسی یا چیزی دوانیدن به قصد گرفتار ساختن او. مرکب انگیختن : کرد بر گور مرکب انگیزی داد یکران تند را تیزی.نظامی.
