لغت نامه دهخدا مروث. [ م َرْ وَ ] ( ع اِ ) روده ای از ستور که در آن دبر است. ( منتهی الارب ). مخرج «روث » و سرگین اسب. ( از اقرب الموارد ). مراث. و رجوع به مراث شود.
