معنی مرقه | لغت یاب

مرقه

لغت نامه دهخدا

( مرقة ) مرقة. [ م َ ق َ ] ( ع اِ ) یک قطعه پشم که ابتدا برکنده شود. ج ، مرقات. ( از اقرب الموارد ).
مرقة. [ م َ رَ ق َ ] ( ع اِ ) شوربا، و از مرق اخص است. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). خوردی. ( السامی ). و رجوع به مرق شود. شوربا. ( صراح ).
- مرقة بیضاء ؛ آنکه در آن حوایج نریزند. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).