مر مکی

لغت نامه دهخدا

مر مکی. [ م ُرْ رِ م َک ْ کی ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نوعی درخت «مُر» و بهترینش آن است که خوشبوی و تلخ و صاف و مایل به سرخی بود. ( از تحفه حکیم مؤمن ). و رجوع به مرمکی ذیل مُرّ شود.

فرهنگ فارسی

نوعی درخت مر

دانشنامه عمومی

مُرّ یا مرِّ مَکّی ( به انگلیسی: Myrrh ) نوعی صمغ یا سقز طبیعی است که از تعدادی گونه کوچک درخت خاردار از تیره بلسان استخراج می شود. از مر مکی در طول تاریخ به عنوان عطر، بخور و دارو استفاده می شده است.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم