مدم. [ م ُ دِم م ] ( ع ص ) آنکه زشت و بطور فضاحت رفتارمی کند. ( ناظم الاطباء ). کار بد و زشت کننده. ( آنندراج ). || پدری که بچه زشت آورده باشد. ( ناظم الاطباء ): اَدَم َّ فلان ؛ بچه زشت روی زاد. ( منتهی الارب ).صاحب بچه زشتی شد. ولد له ولد دمیم. ( متن اللغة ).
