محنت زای

لغت نامه دهخدا

محنت زای. [ م ِ ن َ ] ( نف مرکب ) که اندوه و رنج زاید. محنت آور. که درد و غم آرد :
محنت و من روی در روی آمده چون جوز و مغز
فندق آسا بسته روزن سقف محنت زای من.خاقانی.