لغت نامه دهخدا
مجوبة. [ م ُ ج َ و وَ ب َ ] ( ع ص ) ارض مجوبة؛ زمینی که بر آن جابجا باران باریده باشد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). مؤنث مجوب و گویند: ارض مجوبة؛ زمین جابجا باران رسیده. ( ناظم الاطباء ).
مجوبه
مجوبة. [ م ُ ج َ و وَ ب َ ] ( ع ص ) ارض مجوبة؛ زمینی که بر آن جابجا باران باریده باشد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). مؤنث مجوب و گویند: ارض مجوبة؛ زمین جابجا باران رسیده. ( ناظم الاطباء ).
