گهر نگار

لغت نامه دهخدا

گهرنگار. [گ ُ هََ ن ِ ] ( ن مف مرکب ) مخفف گوهرنگار :
زگوهر است شها روی تیغ تو بنگار
گهرنگار بدست گهرنثار تو باد.سوزنی.رجوع به گوهرنگار شود.

۱ - ( صفت ) نگارند. جواهر زینت دهند. گوهر . ۲ - مزین بجواهر مرصع گوهر نشانده : تاجی گوهر نگار بر سر نهاد .