چنگال تیز

لغت نامه دهخدا

چنگال تیز. [ چ َ ] ( ص مرکب ) تیزچنگال. قوی پنجه ٔ. مجهز برای پیکار. آماده برای نبرد :
تو شادان دل و مرگ چنگال تیز
نشسته چو شیر ژیان پرستیز.فردوسی.درآمد یکی خاد چنگال تیز.خجسته.
چنگال تیز. [ چ َ ل ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) سرپنجه نیرومند. پنجه قوی :
چرا چون پلنگان بچنگال تیز
نینگیزد از خان او رستخیز.فردوسی.

فرهنگ فارسی

سر پنجه نیرومند پنج. قوی
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تک نیت فال تک نیت استخاره کن استخاره کن فال آرزو فال آرزو فال نوستراداموس فال نوستراداموس