لغت نامه دهخدا چشم روز. [ چ َ / چ ِ م ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب. ( آنندراج ). کنایه از خورشید و نور آن : ناوک عصمت بدوزد چشم روزگر کند در سایه چترت نگاه.انوری ( از آنندراج ).
