چشم بینا

لغت نامه دهخدا

چشم بینا. [ چ َ / چ ِ م ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) چشم روشن و بیننده. ( آنندراج ) :
فکر کن شکر بگو بین که کف خاکی را
چشم بینا دل دانا و زبان گویا داد.( از آنندراج )
چشم بینا. [ چ َ / چ ِ ] ( ص مرکب ) کسی که چشم او دور را خوب بیند و تیزچشم باشد. دوربین. || بیناچشم. روشن بین. عاقبت بین. دورنگر.

فرهنگ فارسی

کسی که چشم او دور را خوب بیند و تیز چشم باشد . دوربین .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم