هیتال

لغت نامه دهخدا

هیتال. [ هََ ] ( اِخ ) رجوع به هیاطله شود :
مناره برآرم به شمشیر و گنج
ز هیتال تا کس نماند به رنج
نمانم به جایی پی خوشنواز
به هیتال و ترک از نشیب وفراز.فردوسی ( از انجمن آرا ).مر او را سبک شاه در بر گرفت
ز هیتال و چین دست بر سر گرفت.فردوسی.سوی شاه هیتال شد ناگهان
ابا لشکر و گنج و چندی مهان.فردوسی.که از مرز هیتال تا مرز چین
نباید که کس پی نهد بر زمین.فردوسی.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال رابطه فال رابطه فال درخت فال درخت فال شمع فال شمع فال میلادی فال میلادی