لغت نامه دهخدا هصیص. [ هََ ] ( ع ص ) پاسپرده. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || شکسته. ( منتهی الارب ). || ( اِ ) هصیص النار؛ درخش آتش. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
