لغت نامه دهخدا نپار. [ ن َ ] ( اِ ) در مازندران ، تختی با پایه بسیار بلند چون بالاخانه ای که با پله های چوبین بر آن بالا روند. نفار. ( یادداشت مؤلف ).
فرهنگ فارسی در مازندران : تختی یا پایه بسیار بلند چون بالا خانه ای که با پله های چوبین بر آن بالا روند نفار .
