نمارق

لغت نامه دهخدا

نمارق. [ ن َ رِ ] ( ع اِ ) ج ِ نمرقة. رجوع به نمرقة شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) جمع نمرق ونمرقه بالشها متکاها پشتیها .

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی نَمَارِقُ: بالش - پشتی (جمع نمرقه به معنای بالش و پشتی است ، که بدان تکیه میدهند )
ریشه کلمه:
نمرق (۱ بار)
«نَمَارِق» جمع «نُمْرقه» (بر وزن غُلغُله)، به معنای پشتی کوچک است که بر آن تکیه می کنند، و معمولاً به هنگام استراحت کامل از آنها استفاده می شود، و تعبیر به «مَصْفُوفَة» اشاره به تعدد و نظم خاصی است که بر آنها حاکم است.
. نمرق ونمرقه به معنی و ساده و پشتی است در مصباح گفته:«النُمْرُق:الوسادة» جمع آن نمارق است یعنی در بهشت پشتی هایی است ردیف هم و فرشهایی است گسترده، نمارق نکره است نمی‏شود مثل پشتی‏های دنیا باشد. در نهج البلاغه حکمت 109 فرموده: «نَحْنُ النُّمْرُقَهُ الْوُسْطی بِها یَلْحَقُ التَّالی وَاِلَیْهایَرْجِعُ الْغالی» یعنی ما پشتی وسط هستیم آینده به آن ملحق می‏شود و غلوکننده به آن بر می گردد. محمد عبده در تفسیر این کلام گوید:همانطور که به پشتی برای راحتی و آرامش تکیه می‏کنند اهل بیت (علیهم السلام) نیز مانند و ساده‏اند که مردم در امور دین به آنها استناد کنند و وسطی اند یعنی معتدل و حد وسط اند که قاصر به آنها لاحق شده و متجاوز به آنها برمی گردد، نمارق فقط یکبار در قرآن مجید آمده است.