نای گلو

لغت نامه دهخدا

نای گلو. [ ی ِ گ َ / گ ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) حلقوم. ( ناظم الاطباء ) ( دهار ) ( ترجمان القرآن ). حنجره.( ترجمان القرآن ). حنجر حلق. قصبةالمری :
اولین دام در ره آدم
هست نای گلو و طبل شکم.سنائی.از تلخ گواری نواله م
در نای گلو شکست ناله م.نظامی.