لغت نامه دهخدا ناهمایون. [ هَُ ] ( ص مرکب ) شوم. نامبارک. در بیت زیر مجازاً زشت. ناپسند : سخن کز دهن ناهمایون جهدچو ماری است کز خانه بیرون جهد.بوشکور.
