لغت نامه دهخدا
ناگهانی خود عسس اورا گرفت
مشت و چوبش زد ز صفرا ناشکفت.مولوی.
ناشکفت. [ ش ِ ک ُ ] ( ن مف مرکب ) بازناشده. ناشکفته. شکفته ناشده :
گلی بود در بوستان ناشکفت
همان نرگسی در چمن نیم خفت.نظامی.بنفشه چو در گل بود ناشکفت
عفونت بود بوی او در نهفت.نظامی.رجوع به ناشکفته شود.
