لغت نامه دهخدا مبات. [ م َ ] ( ع مص ) ( از «ب ی ت » ) شب گذراندن. ( آنندراج ) ( غیاث ). بات یبیت بیتوتةً و مبیتاً و مباتاً، ادرکه ُ اللیل نام او لم ینم. ( اقرب الموارد ). || ( اِ ) جای شب گذراندن. ( غیاث ) ( آنندراج ).
