لغت نامه دهخدا لشکرداری. [ ل َ ک َ ] ( حامص مرکب ) عمل لشکردار. نگاه داشتن لشکر. نگهداری لشکر : و قاعده ای نهاد در آیین پادشاهی و لشکرداری و عدل میان جهانیان. ( فارسنامه ابن البلخی ص 88 ).
