معنی لارنده | لغت یاب

لارنده

لغت نامه دهخدا

لارنده. [ رِ دَ ] ( اِخ ) قره مان در آسیای صغیر. ( دمشقی ). رجوع به قره مان شود. از نواحی قونیه است و سلطان ولد فرزند مولانا جلال الدین محمد مولوی در این شهر به دنیا آمده است. حافظ ابرو در ذیل جامعالتواریخ گوید: لارنده ( کوه ) از محکمترین قلاع آسیای صغیر که امیراعظم تیمورتاش برای اقامت خود اختیار کرد :
چو لارنده دز در جهان کس ندید
چو بر آسمان نردبان کس ندید
به پهنا به بالا جهانی دگر
به روی زمین آسمانی دگر.( از ذیل جامع التواریخ رشیدی ص 137 ).