فوقه

لغت نامه دهخدا

( فوقة ) فوقة. [ ق َ ] ( ع اِ ) سوفار تیر. ( منتهی الارب ). || ( ص ) بلندبالای برهم و مضطرب خلقت. ( منتهی الارب ).
فوقة. [ ف َ وَ ق َ ] ( ع اِ ) ادیبان و خطیبان. ( منتهی الارب ). ج ِ فائق است. ( اقرب الموارد ).