معنی پاندو | لغت یاب

پاندو

لغت نامه دهخدا

پاندو. ( اِخ ) پاندورت.ظاهراً لغت سانسکریت است به معنی خون پاندو و آن رانزدیک به خون سیاوشان یا دم الاخوین گرفته اند. رجوع به صفحه 36 و 37 الجماهر بیرونی چاپ حیدرآباد شود.

دانشنامه عمومی

پاندو ( سانسکریت: पाण्‍डु ) از شخصیت های اسطوره ای یادشده در رزمنامه هندی مهاباراتا است. وی فرزند ریشی ود ویاسا از آمبالیکا شهدختِ کاشی بود، لیکن از آن روی که ویاسا نسبِ شاهی نداشت، پاندو پسر ویچیتراویریا دانسته می شود.
او دو همسر به نام های کنتی و مدری داشت که پنج فرزند برای وی آوردند: جدهشتر، بهیم، ارجن، ناکول و سهادیو. این پنج تن به پانداوا ( Pandava ) مشهور گشتند. پاندو، پدر پانداوا مذکور در منظومهٔ مهاباراتا است که با پسرعموهای خود در جنگ هستند.