کوه سنب

لغت نامه دهخدا

کوه سنب. [ سُمْب ْ ] ( نف مرکب ) کوه سنبنده. آنکه کوه را سوراخ کند. ( فرهنگ فارسی معین ) :
کوه سنب از خدنگ قاف شکاف
چرخ دوز از سنان ناوک لاف.سنائی ( حدیقه از فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ عمید

کوه سنبنده، سوراخ کنندۀ کوه.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه کوه را سوراخ کند : کوه سنب از خدنگ قاف شکاف چرخ دوز از سنان ناوک لاف . ( حدیقه )