کناره گرفتن

لغت نامه دهخدا

کناره گرفتن. [ ک َ / ک ِ رَ / رِ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) دوری کردن. اعتزال. دوری جستن. انزوا گزیدن. دوری گرفتن :
کناره گیر از او کاین سوار تازانست
کسی کناره نگیرد سوار تازان را.ناصرخسرو ( دیوان چ تهران ص 9 ).گر دوستیت جرم است آن جرم کرده آمد
از بهر این نگیرند از دوستان کناره.رفیع مروزی.گفت چرا بت می پرستید و بتان را خدا می دانید و از آفریدگار خویش کناره می گیرید. ( قصص الانبیاء ص 133 ).
تقدیر در این میانم انداخت
هر چند کناره می گرفتم.سعدی.متوقع که در کنارش گیرم ، کناره گرفتم. ( گلستان سعدی کلیات چ مصفا ص 92 ).
فخرالدوله از ایشان کناره گرفت و دوری جست. ( تاریخ قم ص 8 ).

فرهنگ معین

( ~ . گِ رِ تَ ) (مص ل . ) عزلت گزیدن .

فرهنگ فارسی

( مصدر ) دوری کردن اعتزال .

ویکی واژه

عزلت گزیدن.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم