پیرایه بند

لغت نامه دهخدا

پیرایه بند. [ را ی َ / ی ِ ب َ] ( نف مرکب ) که پیرایه بندد. پیرایشگر :
سیل در اقلیم ما پیرایه بند خانه است
رخنه مانند قفس آرایش کاشانه است.کلیم ( از آنندراج ).

فرهنگ عمید

۱. آن که پیرایه بندد.
۲. پیرایشگر.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه پیرایه بندد پیرایشگر : سیل در اقالیم ما پیرایه بند خانه است رخنه مانند قفس آرایش کاشانه است . ( کلیم )