پراکنده گوی

لغت نامه دهخدا

پراکنده گوی. [ پ َ ک َ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) پراکنده گو :
پراکنده دل گشت از آن عیبجوی
برآشفت و گفت ای پراکنده گوی.سعدی.بهایم خموشند و گویا بشر
پراکنده گوی از بهایم بتر.سعدی.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم