پرده دری

لغت نامه دهخدا

پرده دری. [ پ َ دَ / دِ دَ ] ( حامص مرکب ) هتک. هتک ستر. تهتک. هتاکی. تندید.اذاعه سِر. مقابل پرده داری ، پرده پوشی :
هزار بار بگفتم که راز عشق ترا
نهان کنم نکنم بی دلی و پرده دری.سوزنی.تنها نه ز راز دل من پرده برافتاد
تا بود فلک شیوه او پرده دری بود.حافظ.

فرهنگ عمید

فاش کردن راز کسی و رسوا ساختن او.

فرهنگ فارسی

افشائ سر هتک هتاکی ستر مقابل پرده داری پرده پوشی .