پاک طبع

لغت نامه دهخدا

پاک طبع. [ طَ ] ( ص مرکب ) پاک سرشت. پاک نهاد :
خواجه سیّد ستوده هنر
خواجه پاک طبع پاکنژاد.فرخی.ای نیکنام ای نیکخوی ای نیکدل ای نیکروی
ای پاک اصل ای پاکرای ای پاک طبع ای پاکدین.فرخی.